Treść książki

Treść książki obejmuje relacje między Stanisławem Ignacym Witkiewiczem, Witkacym a jego jedną z najbardziej faworyzowanych modelek Genią Wyszomirską. Poznał ją przypadkowo na ulicy w 1933 roku i to spotkanie przerodziło się w skomplikowane powiązania trwające aż do wybuchu wojny.

W ciągu tych sześciu lat narysował (głównie pastelami) około 90 portretów tej kobiety, Niestety większość nie dotrwała do chwili obecnej z różnych powodów.

Wszystkie osoby i wydarzenia mają podłoże historyczne, tak ze całość możemy nazwać nie tylko powieścią biograficzną, ale nawet historiograficzną.

Akcja rozgrywa się głównie w zakopiańskim środowisku mieszczańsko-intelektualnej bohemy. W ówczesnych latach grupa ta nadawała swoisty styl temu miastu, co w wielu przypadkach przyciągało czołowe postacie kultury i sztuki polskiej. Można tu znaleźć koligacje czołowych bohaterów (głównie Witkacego) z Tuwimem, Słonimskim, Gombrowiczem, Tatarkiewiczem czy przyjaciółmi jak T. Boy-Żelenski, K. Szymanowski, Z. Nałkowska czy M. Berezowska.

Treść jest bardzo zróżnicowana. Mamy tu barwne opisy przyrody, szczególnie piękna Tatr, wycieczek turystycznych jak i wyczynowych przeplatane ze scenami z zycia Witkacego i Geni ze szczególnym naciskiem na prace artysty nad portretami z akcentem na detale związane z techniką oraz specyficznym podłożem psychologicznym.

Barwne opisy wnętrz np. domu Witkacego i jego „Firmy Portretowej”, kolekcji witkacjanów w domu u T. Boya-Żelenskiego czy „Harendy”- dom Marii Kasprowiczowej itp. wplatają się w codzienność życia bohaterów.

Czytelnik znajduje także soczyste opisy imprez, bankietów i spotkań towarzyskich gdzie używa się alkohol czy kokainę. Należy podkreślić, ze duża ilość opisanych wydarzeń ma dyskretnie wplecione sekwencje o wydźwięku erotycznym co podnosi nastrojowość tej epoki i środowiska dekadencji.

Cechy osobowości czy psychologiczne analizy zarówno głównych bohaterów jak i sytuacji towarzyskich pozbawione są schematów czy ogólnie utartych szablonów.

Mamy tu w końcowej partii książki bardzo dokładną relację z Olimpiady zimowej FIS w Zakopanem (zima 1938/39) gdzie polska i hitlerowsko-niemiecka ekipa walczy o pierwszeństwo.

Ogólnie: Książka utrzymana jest w stylu scenariusza filmowego.

Tytuł - to urywek listu Witkacego do Geni.